Filmrecensie: Eddie the Eagle

Mooi eerbetoon aan het ultieme sportvoorbeeld van ‘meedoen is belangrijker dan winnen'.

Als we Dexter Fletchers Eddie the Eagle mogen geloven had Michael ‘Eddie’ Edwards als kind maar één droom: een medaille scoren op de Olympische Spelen, maakt niet uit in welke discipline. Het is geen eenvoudig doel, want Eddie’s benen zijn gammel, hij draagt een dikke bril en zijn overgewicht is ook een dingetje. Pas als jonge twintiger ziet de schlemielige Brit (Taron Egerton) eindelijk een mogelijkheid. Nog nooit deed een Engelsman mee op de Olympische Spelen als skischansspringer, dus waarom hij niet?

Lees ook: 7 feiten over antiheld Eddie 'the Eagle' Edwards

Met de hulp van een uitgebluste Amerikaanse ex-schansspringer (Hugh Jackman) gaat Edwards voor het onmogelijke met maar één talent: zijn doorzettingsvermogen. Iedereen - zeker zij die zich de echte Edwards nog kunnen herinneren - zal zich uiteindelijk gewonnen moeten geven voor deze bijna schaamteloos ouderwetse sportfilm, al verzet je je nog zo hard. Voortgestuwd door een typisch 80’er jaren, met zo’n op een Casio gecomponeerde soundtrack, doorloopt Eddie the Eagle alle standaard underdog sportmomenten, inclusief nare, hoogblonde superafgetrainde skischans-rivalen. Het levert een simpele, maar onweerstaanbare film op die een mooi, klein standbeeld neerzet voor een unieke voetnoot in de olympische geschiedenis.

? ? ?

Tekst: Vincent Hoberg

Trailer

https://www.youtube.com/watch?v=hyzQjVUmIxk