10 jaar later: terug naar de straathoeken waar de Mocro Maffia volwassen werd

De straatcoaches van Slotervaart waren in 2006 een revolutie. Toch raakte de ‘uitvinder’ de klus al snel kwijt. Ex-kickbokser Marvin Irion tien jaar later over (te) eigenwijs zijn, Zwarte Piet en stappen met penozejongens. ‘De achterstand op de Mocro Maffia haalt justitie nooit meer in.’

‘Zal je altijd zien: rijden wij hier rond, gebeurt er geen zak.’ Soepel stuurt Marvin Irion zijn witte Mercedes Vito-bestelbusje langs de flats van Amsterdam-Slotervaart. ‘Kijk,’ zegt de uitvinder van het fenomeen straatcoach, ‘hier links hing tien jaar geleden de beruchte Piet Mondriaangroep’. Nu hangt er niemand. Irion: ‘Logisch, het is hartstikke koud! Leve de bontkraag? Hallo, het zijn wel allochtonen! Ik ga als neger nu ook niet buiten hangen.’

Lees ook: Lugubere praktijken in Amsterdam: de feiten rond het afgehakte hoofd op een rij

We rijden naar het August Allebéplein. ‘Hier mochten we de eerste maanden niet fietsen van de gemeente. De jongens die hier dagelijks rotzooi trapten, hadden namelijk gedreigd ons te grazen te nemen. Ik zei: zo geef je die gasten dus precies wat ze willen.’ Irion kent alle straathoeken waar de hoofdpersonen uit het boek Mocro Maffia hingen. ‘Tien jaar geleden riep ik al: pak ze hard aan, anders groeien ze door. Nou, we hebben het gezien.’

Met een diepe zucht. ‘Weet je wat de grote fout is geweest? Politie en justitie hebben de snelle groei en de meedogenloosheid van de Mocro Maffia jarenlang onderschat. Inmiddels rollen er zelfs koppen. En nu is het te laat. De achterstand is te groot.’

To Serve and Protect

Zijn dreadlocks zijn eraf, en in wat er nog wel zit, schemert grijs door. Maar oud-kickbokskampioen Marvin Irion (48) oogt nog net zo afgetraind als tien jaar geleden. Ja, als het moet gooit hij er nog zo een highkick uit. Maar het moet nooit. Eigenlijk hebben zijn mannen vroeger ook nauwelijks hoeven vechten, benadrukt hij. De uitstraling dat ze het konden, en beter dan de jongens die ze in de gaten moesten houden, was genoeg.

Een revolutie was het in 2006: particuliere beveiligers op de openbare weg. De kranten stonden vol berichten over Marokkaanse hangjongeren die hele buurten terroriseerden. In een interview in HP/De Tijd legde Irion, baas van beveiligingsbedrijf To Serve and Protect, uit dat hij een betere aanpak had dan de politie. In 2002 had hij ook al een einde gemaakt aan een lange reeks berovingen van treinpassagiers op station Lelylaan. En jawel: er volgde een belletje uit de Stopera: ‘Laat het maar eens zien dan.’

En Irion líet het zien. Zijn straatcoaches fietsen overal: van Slotervaart tot IJburg en van Osdorp tot Noord. En jawel, de overlast daalde significant. Maar dat was toen.

FRED

Tien jaar later prijkt op de glazen tussenwand in Irions kantoor aan de Overtoom nog wel de grote adelaarskop die het logo van To Serve and Protect vormde, maar op de gevel staat nu FRED Beveiligt. FRED, legt de directeur uit, staat voor Flexibel, Respectvol, Eerlijk en Duidelijk. Op de truien van de straatcoaches die Irion anno 2016 nog wél levert, in Culemborg en Rhenen, staat ook FRED.

Van ‘To Serve and Protect’ naar ‘FRED’, tsja. Irion begrijpt waar de interviewer heen wil. ‘Jij vindt FRED geen stoere naam. Kan. Maar het was tijd voor een andere uitstraling. We werken met dezelfde mensen, op dezelfde manier, alleen onder een andere naam en logo. Omdat die nu beter bij ons passen.’

Té eerlijk

Als er een schaal van 1 tot 10 zou bestaan voor politieke correctheid, dan scoorde Marvin Irion een min-20. Neem een heikel onderwerp als een quotum voor vluchtelingen. ‘Natúúrlijk moet er een quotum komen. Waar gaan we al die mensen anders plaatsen? Al die BN’ers zouden vluchtelingen thuis opnemen, riepen ze op tv. Maar niemand heeft het gedaan.’

Ja, vluchtelingen terugsturen levert hartverscheurende beelden op. Irion: ‘Overal ter wereld zie je hartverscheurende beelden. Gewoon: een quotum vaststellen van zoveel duizend en dan stoppen. Dan hebben we het toch van tevoren gezegd? Weet je hoe groot de wereld is?! En ze kunnen ook naar Saoedi-Arabië, hoor.’

Nog zo’n ergernis: ‘Dat zwartepietengedoe. Ik ben opgegroeid met mensen die Zwarte Piet altijd leuk hebben gevonden. En nu zitten we opeens in een andere fase in ons leven en kan het opeens niet meer? Echt, het gaat in mijn ogen véél te ver.’

Lees het complete verhaal op BLENDLE

Tekst: Boudewijn Geels