'Ellende ontstaat vaak uit dommigheid en egoïsme'

Hij werd nog net niet verbrand, maar Het is maar bloed van Jerry Hormone (33) mocht boekhandel Muilenburg niet in. Schande! Wij spreken de zwaar aangeslagen auteur. ‘We hadden ook al een alternatieve titel: Jerry Hormone, een echte schipper beft ook de Rode Zee.’

Jouw boek werd door een boekhandel in Bleiswijk geweerd. Hoe dan?

‘Het begon allemaal in mijn Rotterdamse stamkroeg, Café Walenburg. Ik was daar omdat iemand een exemplaar van mijn boek kwam afhalen. Daar zat iemand en die vond het leuk dat ik een boek had geschreven. Hij was daar met iemand die een boekhandel in Bleiswijk had. Toen hij haar de cover liet zien, vond ze die dus verschrikkelijk. Grappig. Tachtig procent van de cover bestaat namelijk uit mijn hoofd. Het is maar bloed kwam er bij haar in ieder geval niet in, zei ze. In een interview met het AD zegt de vrouw dat de cover té realistisch is. Een compliment, want we zijn gewoon met een kwastje en wat varkensbloed in de weer geweest. Bleiswijk ligt op de grens van de Biblebelt - mijn uitgever zei al dat mijn boek in die contreien sowieso al erg slecht ging.’

Er zit nogal wat bloed rond je mond en neus. Misschien dacht men dat het een verwijzing was naar je activiteiten als minnaar?

‘We hadden ook al een alternatieve titel: Jerry Hormone, een echte schipper beft ook de Rode Zee. Ik heb niet de hele Bijbel gelezen, maar van het Oude Testament weet ik wel dat daarin de meest vreselijke, walgelijke en bloederige dingen plaatsvonden. Deze cover gaat ook tegen de trend in dat veel covers van boeken, wat de titel ook is, een soort soft focus stockfoto krijgen. Ik wilde dat de cover van mijn boek meer als een platenhoes moest zijn. Dus ik ben bij platenhoezen gaan kijken voor inspiratie en kwam uit bij het album I Get Wet van Andrew W.K.’

Door die subversieve cover mist de literatuurliefhebber in Bleiswijk nu wel Het is maar bloed. Wat missen ze eigenlijk?

‘Ze missen vijftien ellendige verhalen over ellendige personages en alle ellende die de ze zichzelf en elkaar aandoen. Ellende is natuurlijk ook veel interessanter dan geluk. Kijk maar naar films: daar draait het ook altijd om een probleem, iets waardoor mensen zich ellendig voelen. Zodra dat probleem dan is opgelost, stopt de film. Want als er dan nog een half zoetsappig gelukje komt, lopen mensen weg. Daarnaast is ellende ook goed als leedvermaak. Ellende ontstaat vaak uit dommigheid en egoïsme. Erg grappig.’

Je hebt superveel kinderboeken geschreven. Werden de kids daarin ook geconfronteerd met allerlei ellende?

‘Nee, in Borre schreef ik meer over de lulligheid van grote mensen. Dat die het ook niet allemaal weten en vaak maar wat aankloten. Grote mensen zijn ook heel vaak een beetje kinderachtig. Het leek me na 116 boekjes over Borre wel leuk om nu iets voor kinderen van mijn eigen leeftijd te doen. Zonder de beperkingen van een kinderboek. Zo staat in Het is maar bloed een autobiografisch verhaal over die keer dat ik vijf was en mijn ouders hadden uitgelegd waar baby’s vandaan kwamen. En hoe twee mensen die elkaar leuk vinden dat dan deden. Ze hadden me er alleen niet bij verteld dat dit toch vooral iets voor volwassen mensen was. Dus trok ik naar de kamer van mijn tweejarige zusje. Om kindjes te maken. Gelukkig was mijn moeder er op tijd bij.’

Nu je grotemensenboekenschrijver bent mag je ook eindelijk naar het Boekenbal!

‘Ik heb helaas nog geen uitnodiging. Maar ik ben al eens naar binnen geweest, op het kaartje van Heleen van Royen. Ik was op een etentje bij de uitgeverij van mijn vriendin, Elfie Tromp. Daar bood Heleen me, zeer genereus, haar kaartje aan. Terwijl zij over de rode loper ging, sneakte ik met haar kaartje naar binnen. Heleen kan bij mij niet meer stuk.’

Tekst: Casper Sikkema