Calciopoli schandaal uit 2006 – Juventus de grote verliezer na matchfixing

Het schandaal zelf

Lang werd binnen Juventus geprobeerd om een grof schandaal te verhullen. In 2004 hing het voortbestaan van de Italiaanse club aan een zijden draadje. De club dreigde failliet te gaan en daarom was het tijd voor actie. Onder meer door spelers van buitenlandse clubs slecht te laten spelen, zodat Juventus voor een habbekrats de spelers over kon kopen. Maar twee jaar na de redding van de club, bleek al snel dat het kampioenschap volledig naar de hand van Juventus was gezet. Het bewijs was er al; de pers had afgeluisterde telefoongesprekken in handen gekregen. Niet alleen Juventus zelf, maar ook andere clubs bleken erbij betrokken. Zo bleek onder meer dat Luciano Moggi de wedstrijden van Juventus en andere voetbalclubs stelselmatig manipuleerde. Hij was dan ook de grote spil in de affaire. Ook andere clubs zoals AC Milan, Lazio Roma en Reggina waren naar Moggi’s hand gezet. En ook scheidsrechters, leden van de voetbalbond en zelfs politici wisten wat er achter gesloten deuren gebeurde.

Onderzoeken naar de maffia

In 2004 werd er een reeks onderzoeken naar de Napolitaanse maffia, de Camorra gehouden. Dat onderzoek duurde jaren, maar in 2006 kwam een groot schandaal uit. Nadat justitie de telefoon van de Juventus-capo Luciano Moggi had afgetapt, bleek al snel dat er is niets klopte. De gevolgen waren groot. De club werd bestraft met degradatie en bestuurders die ervan af hadden geweten, verdwenen achter de tralies. Juventus verloor zijn titel en werd daarna gedegradeerd. Verschillende belangrijke spelers vertrokken daarop uit de club. Maar veel clubiconen als Allesandro Del Piero en Pavel Nedved bleven de Italiaanse club toch trouw. Juventus werd gezien als ‘de Oude Dame’ en die verlaat je niet zomaar, ook niet in slechte tijden.

Het onderzoek kwam in 2004 aan het rollen toen bleek dat er in de Serie A regelmatig onterechte penalty’s werden uitgedeeld door de scheidsrechter. Spelers maakten de domste overtredingen en scheidsrechters gaven onbegrijpelijke en daarmee onterechte kaarten aan spelers. Het was duidelijk dat er iets vreemds gebeurde. Er werden keer op keer vreemde beslissingen genomen. De rechters uit Turijn hadden de vreemde situatie opgemerkt en startten een onderzoek. Daarbij werd vooral gebruik gemaakt van het afluisteren van telefoongesprekken. Na veertig dagen werd het onderzoek gestopt. Maar even later werd het onderzoek geopend door de Napolitaanse rechters Filippo Beatrice en Giuseppe Narducci. Samen met de politie van Rome werden er meer dan 30.000 keer telefoongesprekken afgeluisterd. Daarbij bleek in rap tempo dat scheidsrechters én spelers corrupt waren. Een flink aantal zaken bleek niet eerlijk te zijn verlopen.

Luciano Moggi

Luciano Moggi was de algemeen directeur van Juventus tijdens het schandaal en was een vooraanstaande spil in de affaire. Hij had onder meer invloed op de manier waarop scheidsrechters werden aangesteld. Daarvoor maakte hij gebruik van tussenpersonen die werkzaam waren voor de Italiaanse voetbalbond. De heren Pairetto en Bergamo waren onderdeel van de scheidsrechterscommissie en lieten zich omkopen door Moggi. De bedoeling was om op die manier voortdurend de winst binnen te slepen. Daarmee moest de noodlijdende club dan zo snel mogelijk kampioen worden. Toen arbiter Paparesta niet om te kopen bleek en Reggina liet winnen van Juventus, betekende dat het einde van zijn carrière. Moggi zou de scheidsrechter zelfs hebben opgesloten en met de sleutel naar het vliegveld zijn gegaan.

Moggi liet zich regelmatig omkopen door spelersmakelaars. Zo konden spelers voor een habbekrats gekocht worden. Dat was hard nodig, want de Oude Dame verkeerde in grote financiële problemen. Hij wilde onder meer Zlatan Ibrahimovic van Amsterdam naar Turijn halen. Moggi wilde dat Zlatan regelmatig slecht speelde, zodat zijn transferprijs zou zakken.

Iedereen corrupt

Het matchfixing schandaal leidde ertoe dat bijna alle contacten die Moggi had, zich inlieten met corruptie. Het ging niet alleen om spelers en scheidsrechters, maar zelfs de Italiaanse voetbalbond wist ervan af. De politie deed langere tijd niets, omdat Moggi ook hen had omgekocht. Moggi had zelfs bondgenoten binnen de journalistiek, die de kaken stijf op elkaar hielden. De president van Juventus had onder meer contact met de eindredacteuren van bekende Italiaanse voetbalprogramma’s. Alle gemanipuleerde wedstrijden bleven zo buiten schot. Eén van de bekendste presentatoren, Aldo Biscardi, was altijd opvallend mild over Juventus. Het bleek dat de presentator was omgekocht met een duur horloge.

Schandaal aan het licht

In 2006 en 2007 kwam het schandaal aan het licht. De Italiaanse pers had lucht gekregen van de 30.000 telefoontaps die de Italiaanse rechters hadden uit laten voeren. De aanklagers uit Napels hadden onder meer telefoongesprekken tussen Moggi, Bergamo en Pairetto afgeluisterd. Ook andere scheidsrechters hingen regelmatig aan de telefoon met Moggi. Daarbij werden buitenlandse simkaarten gebruikt, in de hoop niet afgetapt te worden.

Uit het onderzoek bleek dat Moggi gemiddeld 416 keer per dag zelf contact opnam of werd gebeld. Het brein achter het schandaal had meer dan zes telefoons en 300 simkaarten in zijn bezit. De onderzoeksrechters spanden verschillende processen tegen hem aan. Moggi bleek al langere tijd corrupt. Zo was hij ook betrokken bij andere schandalen in de voetbalsport en was hij niet vies van doping. Hij hielp in de jaren ’80 de sterspeler Diego Maradona met het omzeilen van dopingcontroles toen Maradona bij SSC Napoli speelde.

Aardschok in Italië

Moggi was er niet in geslaagd om alle journalisten in Italië om te kopen. Toen het schandaal uitkwam, werd er op televisie over niets anders dan het schandaal meer gesproken. Diverse sportkranten schreven hele gesprekken tussen Moggi en zijn handlangers uit. La Gazetta dello Sport en La Repubblica waren de eersten die de taps in handen hadden. Het schandaal wierp maandenlang een schaduw op heel Italië. Ook de buitenlandse kranten spraken schande van wat er bij Juventus allemaal aan de hand was. De Nederlandse krant NRC Handelsblad noemde het hele Italiaanse voetbalsysteem ‘door en door verrot.’

Hoe staat het nu met Juventus?

Het had niet veel gescheeld, of het voetbalschandaal bij De Oude Dame had Juventus voorgoed de kop gekost. Tijdens het schandaal vierden wanbeleid, corruptie en omkoping hoogtij. In 2006 won Italië het Wereld Kampioenschap voetbal in Duitsland. Er stond een ijzersterk team op het veld, ook al waren er geen bijzondere sterren opgesteld. In een zinderende finale werd Frankrijk verslagen. Gennaro Gattuso stelde zelfs dat zonder het schandaal het niet gelukt was om de wereldtitel te winnen. Een opvallende uitspraak, want Gattuso was zelf ook betrokken bij het omkoopschandaal.

De Italianen zeggen dat ze hun lesje hebben geleerd, maar of dat echt zo is, zal altijd een vraag blijven. Ook de afgelopen jaren staken er opnieuw geruchten over omkoping in Italië de kop op. Mogelijk blijft er sprake van bedrog in de Italiaanse voetbalwereld. Daarmee zou het Italiaanse systeem verrot blijven. Al vanaf de poten vanaf de lagere divisies tot aan de top van de Azzurri. Het is tot nu toe altijd bij geruchten gebleven en echt bewijs is er niet. Als het aan Turijn en Napels ligt, ligt het verleden voor goed achter hen.

Benieuwd naar andere matchfixing schandalen in de sportwereld? Je leest hier meer over op Kansspel.

In dit artikel lees je meer over de bizarste matchfixing schandalen, zoals een Maleisisch goksyndicaat dat wedstrijden manipuleerde in de Premier League, spelers die werden gedrogeerd door hun eigen keeper, en meer!