‘Ik wil een empire bouwen’

 Nu is alles anders. ‘Ik wilde nooit die guy worden die heel veel geld uitgeeft en dronken in de club staat. Maar toch was ik daar opeens wel.’

Pranks zijn vaak een wat voorspelbare vorm van Youtube-content. Soms doorzichtig nep, bijna altijd een wat slappe aftrek van Bananasplit. Toch kan zelfs Ralph Inbar niet tippen aan de prank die Matennaaiers uithaalden met Nesim en Qucee, het duo dat groot werd dankzij straatinterviews op hun Youtube-kanaal Supergaande. Dat kwam niet door die prank zelf. Daarin ‘bleek’ bij een aanhouding dat Nesim een berg coke bij zich had. De kracht van deze prank is Qucee zelf. Hoe hij reageert. Die blik van totale ontreddering als Nesim opbiecht dat de coke van hem is. Qucee die zegt: ‘Ik heb net op mijn dochtertje gezworen, bro.’ Maar vooral: de onwrikbare loyaliteit als hij zegt dat ze moeten blijven zwijgen. In een paar minuten ziet iedereen waarom Qucee zo snel zo groot is geworden. Geen Youtuber of BN’er heeft zo’n natuurlijk charisma. Qucee is een grote broer. Iemand met wie je kan lachen, maar ook kan huilen. En hij is dus die loyale vriend die zelfs bij een aanhouding met kilo’s coke je back heeft. Naar Q kijken, is van hem houden. Toch was dat lang niet altijd zo.

Ik was echt eenzaam. Playstation 1 werd mijn beste vriend, die was de enige die mij niet pestte. Dat klinkt emo, maar het was wel zo

Hoe was jij als kleine jongen?

‘Dan gaan we gelijk heel zielig klinken, maar ik was een eenzame jongen. Ik had gedragsproblemen toen ik jong was, werd snel boos. Daarom ging ik naar speciaal onderwijs. Daarom werd ik altijd met zo’n oranje busje opgehaald. Dat gaf me het gevoel alsof ik een achterstand had. Ik was die jongen van dat oranje busje. Ik ben een sociale jongen, altijd geweest. Maar ik was echt eenzaam. De kinderen in de buurt gaven mij geen kans. Playstation 1 werd mijn beste vriend, die was de enige die mij niet pestte. Dat klinkt emo, maar het was wel zo.’

Als je buiten kwam, scholden ze je uit?

‘Ja, dan riepen ze dikzak. Soms speelde ik eventjes buiten, niet iedereen in de buurt was fucked up. Maar als er dan andere kinderen bij kwamen, gingen ze me pesten. Dan werd ik boos en wilde ik vechten. Laatst ben ik teruggegaan naar mijn oude school. Al die kinderen konden niet geloven dat ik op die school heb gezeten. Veel kinderen op zo’n school hebben het gevoel dat ze met 3-0 achter staan, dat je nooit zo zal worden als de rest. Daarom ging ik daarnaartoe, om te laten zien: het maakt niet uit waar je vandaan komt, ik heb het ook gered.’

Ik kan me voorstellen dat het als puber moeilijk is, die onzekerheid. Hoe ging dat met meisjes?

‘Toen ik dertien was, ging ik van speciaal onderwijs naar normaal onderwijs. Daar begon ik eigenlijk gelijk met rap-battles. Opeens was ik populair. Dat was heel gek, ik kreeg daar ook echt een boost van. Ik zat eerst met acht of negen kinderen in een klas, en opeens zat ik op een grote school en was ik populair. Daar ging ik niet echt harder van leren. Uiteindelijk ben ik daarom van die school afgetrapt, toen moest ik weer terug naar mijn oude school.’

Hoe kwam je erachter dat je talent had voor rappen?

‘Ik was altijd al aan het schrijven, en dan deden we op school rap-battles. Spijkenisse leek net 8 Mile, man. Overal waar we kwamen, gingen we battelen. In de metro, en als we dan andere jongens zagen, stapten we samen bij de volgende metrohalte uit en gingen met hen battelen. Dat was echt mijn straattijd. Ik verwaarloosde mijn school. Blowde al op mijn veertiende. Spijbelde te vaak. Uiteindelijk kwamen de Punchoutbattles, een league voor rap-battles. Daar ben ik toen ingerold.’

Waar rapte jij toen over?

‘Vooral mijn eigen leven, en dat doe ik tot de dag van vandaag. Het was eerst ook echt een uitlaatklep. Ik was best eenzaam, zag Eminem en dacht: wat hij kan, kan ik ook. Het begrip dat je gevoel in teksten kan leggen. Ik heb veel liedjes alleen maar geschreven om dingen van me af te schrijven. Ik merk nu ook dat er publiek voor is. Mijn persoonlijke muziek pakt best wel views en ik krijg dagelijks berichten van mensen die ook in de put hebben gezeten. Ik heb jaren thuisgezeten met paniekaanvallen en een depressie, en dat heb ik in een track beschreven. Als ik anderen daarmee kan helpen, is dat prachtig. Ik ben een open persoon. Als mijn hond overlijdt, laat ik tranen zien in mijn vlog. Veel vloggers zijn altijd extreem vrolijk, maar als ik een slechte dag heb, laat ik dat gewoon zien. We zijn allemaal mensen. Ik ben een gezellige jongen met wie je kan lachen, maar ook huilen.’

Laat je dat ook zien omdat het werkt?

‘Ik vind het belangrijk om mensen te helpen met dingen waarmee ik zelf ook heb gezeten. Daarom ben ik ook open over mijn paniekaanvallen en een depressie. Ik heb ook een video gemaakt over dat ik in de schulden zat bij Wehkamp. Sommige mensen maken me daar tot op de dag van vandaag belachelijk mee. Maar ik maak zo’n video om jongeren het besef te geven in wat voor shit je komt als je niet oplet.’

Hoe kwam je eigenlijk in de shit terecht?

‘Mijn vriendin en ik komen niet uit een rijke situatie. Dus toen wij gingen samenwonen, moesten we bij de bank geld lenen voor de inrichting. We hebben toen via Wehkamp een wasmachine besteld. Het begint met dat je 3 of 4 euro per maand moet afbetalen, maar dan haal je er ook nog een Playstation bij en wordt dat bedrag steeds hoger. Voor je het weet, betaal je 60 of 70 euro per maand. Geld dat je goed kan gebruiken. Uiteindelijk betaal je bijna alleen maar de rente af. Daarnaast hadden we ook nog een schuld bij de bank. We hadden ook een kind gekregen, dus we hadden kindgebonden budget en zorgverzekering. We hadden het niet breed, maar zeker ook niet krap. Toen kwam de belastingdienst; die zei dat we twee jaar kindgebonden budget en zorgtoeslag hadden ontvangen waar we geen recht op hadden. Gingen we er opeens 300 euro per maand op achteruit, en moesten we ook nog eens elke maand 200 euro terugbetalen. In totaal gingen we er opeens 500 euro per maand op achteruit. Dat was echt zwaar, ik wist niet meer hoe ik moest rondkomen.’

Wat heb je daaraan gedaan?

‘In die periode zat ik thuis door paniekaanvallen. Dat was de domste fout die ik heb gemaakt: ik had mezelf geïsoleerd en het ging steeds slechter. Ik werd echt depressief. In 2015 ben ik niet meer dan vijftien keer naar buiten geweest. Alleen als het echt moest, ging ik. Ik werd alleen maar depressiever. Het enige lichtpuntje was mijn dochter. Zij gaf me een bepaalde rust. Maar tegelijkertijd voelde ik mezelf de slechtste vader. Ik zat thuis. Had schulden. Kon niks betalen. Dan voel je je echt kut, man.’

Hoe ben je daaruit gekomen?

‘Op een gegeven moment wist ik dat ik iets moest doen. Van mijn uitkering ben ik een opleiding webshopmanagement gaan doen. En ik belde Nesim. Ik kende hem nog van de Punchoutbattles, en in de periode dat het zo kut ging, heb ik met hem nog iets voor Rambam gedaan. Hij was een oliesjeik en ik zijn bodyguard. Probeerden we allemaal gratis dingen te regelen. We spraken toen ook af dat we nog eens een Youtube-video gingen maken. Ik was altijd creatief geweest, maar in die tijd had ik geen zin meer in het leven. Niet dat ik zelfmoord wilde plegen, maar alles voelde heel levenloos. Dat gevoel van: fuck alles. Ik zat alleen maar elke dag thuis te computeren en cola te drinken. Ik ben toen echt vijftig kilo aangekomen.’

Dat klinkt niet als het logische begin van een kanaal voor straatinterviews.

‘Nesim kwam langs en binnen een paar uur hadden we het al over het beginnen van een kanaal. Een dag later hadden we bedacht dat we Supergaande gingen heten, en voor we het wisten, waren we op straat aan het interviewen en items aan het opnemen. Ik had toen echt nog straatvrees. Ik durfde niet alleen naar buiten. Soms ging ik naar buiten, maar dan alleen in Spijkenisse. Maar op een dag besloot ik dat ik me daar echt overheen moest zetten. Als je bang voor vogels bent, kan je daar heel veel docu’s over kijken, maar de enige manier om voorbij je angst te gaan, is door langs vogels te gaan lopen. Je angsten confronteren. Dat heb ik gedaan. Verstand op nul, gaan. Ik was zeker in het begin nog steeds bang voor een paniekaanval, maar het ging steeds beter. Ik ging me steeds beter voelen, ging veel trainen en ben ook alweer vijftig kilo afgevallen. Daardoor besefte ik wel dat niemand mij kon vertellen dat ik me over mijn angsten heen moest zetten. Je moet het zelf doen. Je moet jezelf mentaal voorbereiden. En op een dag word je wakker en weet je: dit is de dag dat ik het ga doen.’

Uit mijn buurt is ongeveer de helft goed terechtgekomen. Ik kon ook die verkeerde kant opgaan. Ik stal wel fietsen en zo, maar ik wilde nooit mensen pijn doen

Wanneer besefte je dat het ging lukken met Supergaande?

‘We zijn begonnen voor de fun. Echt met de gedachte: het is vet als we over een jaar een nieuwe camera kunnen kopen. Maar onze eerste video pakte gelijk 20.000 views in een dag. We dropten meer video’s en alles ging viral. In drie maanden tijd hadden we al 100.000 volgers. Bij dat aantal dacht ik voor het eerst: misschien kunnen we hier ons werk van maken. Ik deed toen nog die opleiding webshopmanagement en ik vertelde een leraar dat ik echt hard ging op Youtube. Dat was echt zo’n leraar die negatief was over alles. Als ik zei dat rood een mooie kleur is, had hij tien redenen waarom rood geen mooie kleur was. Ik werd helemaal ziek van hem. Toen ik hem over Supergaande vertelde, zei hij gelijk dat dat niet kon, dat we vast alles hadden gekocht. Hij was van de oude stempel, hij snapte het niet. Ik kreeg het steeds drukker met opnames en school werd steeds lastiger. Op een dag was die leraar weer heel negatief. Ik keek hem aan en zei: “Weet je wat, ik ben hier klaar mee.” Toen ben ik weggelopen en nooit meer teruggekomen.’

Met Supergaande spreken jullie veel jongeren die je niet vaak op televisie ziet. Wat is jouw beeld van Nederland daardoor? Ben je verbaasd geraakt over dingen?

‘Je merkt dat jongeren een heel andere mindset hebben dan toen ik veertien was. Toen ik die leeftijd had, dacht ik misschien: ik ga een fiets jatten. De jeugd van nu denkt veel volwassener. De jeugd is ook heel urban. Vroeger luisterde maar een selectief groepje naar Opgezwolle. Alleen de buitenlandse kids luisterden naar hiphop en droegen hiphopkleding, nu doen blanke kinderen dat ook. Urban is nu het grootste muziekgenre in Nederland. We zijn nu even groot in Hoogeveen als in de Bijlmer.’

Heb je weleens gedacht: deze vraag kunnen we niet stellen? Hebben jullie een grens?

‘We hadden een keertje de vraag bedacht: wat doe je als je zoon homo is? Maar dan weet je van tevoren al wat de antwoorden gaan zijn. Dat wil ik niet. Daar ga je mensen mee kwetsen. We vragen ook altijd alleen aan achttien plus-mensen de vieze vragen. Soms krijgen we weleens commentaar dat ook jonge kinderen onze video’s bekijken, maar dat vind ik wel echt iets voor de ouders. Wij hebben nooit kindervideo’s gemaakt of willen maken.’

Je komt veel op straat. Je kent de straat. De verleiding van het geld is voor veel jongens aanwezig. Hoe was dat voor jou? Had je verkeerde vrienden?

‘Ja, man. Uit mijn buurt is ongeveer de helft goed terechtgekomen. Ik kon ook die verkeerde kant op. Ik stal wel fietsen en zo, maar ik wilde nooit mensen pijn doen. Overvallen, trauma’s aandoen, dat soort dingen. Die mogelijkheden lagen er wel en als je jong bent met weinig geld, is dat altijd verleidelijk. Maar ik was wel altijd die jongen waarvan ze wisten dat ik niet volgde in sommige dingen. Ik weet nog dat we, lang geleden, twee jongens zagen lopen die net van de coffeeshop kwamen. Wij waren met een groepje en iemand zei: “Laten we die wiet roven.” Ik was toen wel degene die zei: “No man, dat gaan we niet doen.” Ik ben ook echt wel meegevraagd naar bepaalde dingen, maar ik leerde al op jonge leeftijd mijn vriendin kennen. Dan ben je toch serieuzer.’

Vind je dat er wordt neergekeken op Youtubers?

‘Ja, voortdurend. “Jij bent zeker ook zo’n Youtuber,” zeggen ze dan bij tv-programma’s. Of: “Vandaag hebben we allemaal BN’ers en twee influencers.” Ik heb 600.000 volgers, mijn Insta heeft bijna 500.000 volgers. BN’ers hebben er misschien tien- of twintigduizend, maar zij zijn de BN’ers. Ach ja. Als ik nu buiten loop, moet ik om de vijf seconden op de foto. Dan ben je misschien toch ook BN’er. Maar het gaat vooruit. Eerst werden we overal vloggers genoemd, nu influencers, dat is al iets mooier.’

Zijn er reacties die jou raken? Dat je je er echt kut van voelt?

‘Ik krijg best zieke reacties. DM’s dat ze mijn dochter gaan verkrachten, dat soort dingen. Ik neem het niet serieus, maar dan weet je wel dat we in een zieke wereld leven. Daarom ben ik ook heel voorzichtig met mijn dochter naar school brengen. Niemand mag haar ophalen. Je kan denken: ja, dan had je je dochter niet bekend moeten maken. Maar dat was ook nooit de bedoeling. Toen ik begon, pakte ik honderd views per dag. Dan denk je er niet over na. Heel veel mensen laten bepaalde dingen niet zien, door het kwade in de wereld. Maar ik vind dat je jezelf niet moet tegenhouden door mensen die je haten. Het bekend zijn en het vloggen heeft een positieve invloed op mijn dochter gehad. Ik zie hoe open ze is. Wij leven in een wereld waar de meeste kleine meisjes en jongens leren om perfect te zijn. Op Youtube zie je allemaal van die beautydingen, alles moet perfect zijn. Als je mijn dochter ziet, is ze net zo gestoord als ik. Het heeft bij haar een onzekerheid weggehaald. Ze weet dat ze niet perfect hoeft te zijn.’

Ben je niet bang dat ze het over tien jaar best kut vindt dat jij haar zo jong al filmde?

‘Dat zijn dingen waar je geen grip op hebt. Ik had haar ook nooit kunnen filmen, en dat ze dat dan jammer vindt later. Het is ook niet dat ik haar leven overneem, of dat ze dingen moet doen van mij. Het zijn gewoon vlogs, ons dagelijks leven. Als ze over een tijdje zegt dat ze het niet leuk vindt dat het online staat, haal ik alles gelijk offline. Als ze over tien jaar vijftien is, vlog ik waarschijnlijk niet meer. Maar misschien heeft zij dan wel een eigen kanaal.’

Waar ben je bang voor, als je naar je toekomst kijkt?

‘De grootste onzekerheid bij mensen die doen wat ik doe, is dat ze dan niet meer relevant zijn. Het heeft allemaal een tijdsduur. Een bedrijf kan doorlopen, maar wij draaien op onze relevantie. Ik ben wel bang om dat kwijt te raken.’

Ben je daarom ook verslaafd aan je statistieken?

‘Ja, ik word blij, maar ook somber van die statistieken. Ik word blij als iets binnen een dag honderdduizend views pakt, maar als dat er twintigduizend zijn, dan heb ik wel gelijk de angst dat ik straks niet meer relevant ben, of zo. Niemand wil die guy zijn die het steeds nog probeert, maar eigenlijk al klaar is. Daarom wil ik ook ervaring opdoen achter de schermen. Als ik straks niet meer relevant ben, wil ik de guys ondersteunen die wel relevant zijn, of mensen relevant maken. Ik wil een empire bouwen, man, een empire dat groter is dan Youtube alleen.’

Je wil de nieuwe John de Mol worden?

‘Het zou tof zijn. Ik geloof dat alles mogelijk is, maar ik wil veel meer dingen doen. Ik wil ook de nieuwe Prenatal worden, man, samen met mijn wijffie wil ik dat opzetten. In de ideeën die ik heb, denk ik groot, snap je? Ik kan denken: ik wil een leuk draaiende babyzaak opzetten, maar als je dat dan haalt: wat dan? Mijn doel is gelijk hoog. Ik wil de nieuwe Prenatal zijn. Dat hoeft niet binnen tien jaar, maar over twintig jaar wil ik Prenatal van de kaart geveegd hebben. Je moet de lat hoog leggen.’

Wat moet je nog leren om een imperium te worden?

‘Zakelijk hard zijn en minder chaotisch worden. Ik heb enorm veel ideeën. Ik merk dat ik daarom veel effectiever met mijn tijd moet omgaan. Ik wil ook meer dingen achter de schermen doen. En ik heb nu dus een eigen pand, onder mijn huis. Daar zit ik samen met mijn kapper. Hij is ook heel ondernemend en goed met bedrijfsplannen opzetten, ik heb meer dat creatieve. We werken nu veel samen, het pand is bijna klaar en als alles af is, wil ik daar veel ondernemingen opzetten. Ik wil eigenlijk dat heel mijn familie een eigen onderneming heeft. Ik wil ook ondernemen in dingen die niets met Youtube te maken hebben. Nu ben ik relevant, maar ik wil over tien jaar ook nog geld verdienen.’

Stel je komt jezelf tegen op straat. Wat voor Supergaande-vraag zou je aan jezelf vragen?

‘Hoeveel is je outfit, denk ik. Ik heb een tijd veel dure kleding gekocht. T-shirts van 400 euro, en zo. Ik had eens een outfit van bijna 3000 euro aan. Als ik die vraag nu aan mezelf stel, is mijn outfit veel minder waard. Dat staat voor wie ik begon te worden, en wie ik nu ben. Ik begon mezelf echt bijna te verliezen in dit wereldje. Ik kwam opeens op een voetstuk, maakte veel geld, werd opeens overal herkend. Dat doet wat met je. Ik kijk daar niet met trots op terug, want ik was juist altijd heel humble. Ik wilde nooit die guy worden die heel veel geld uitgeeft en dronken in de club staat. Maar toch was ik daar opeens wel. Die Qucee vond ik niet tof, als ik terugkijk.’

NIEUWE REVU ONTMOET QUENTIN CORREIA

Waar?

Westerpaviljoen, Rotterdam.

Hoelang?

Ruim twee uur. Qucee: ‘Als ik eenmaal praat, houd ik niet meer op.’

Verder nog wat?

Qucee was een tijdje vegan en is nu vegetariër. De reden: ‘Het dierenwelzijn. Ik houd gewoon heel erg van dieren.’