'2018 wordt het jaar van de excuses'

Beste Jort Kelder,

2018, dat is nu al duidelijk, wordt het jaar van de excuses. Het jaar waarin het niet zozeer gaat om de vraag óf je sorry zegt, maar hóe. Je hebt het type excuses dat je carrière een boost kan geven – Oprah Winfrey maakt van excuses-televisie een genre op zich: een uurtje overtuigende zelfloutering op die bank en vooral de verplichte tranen, en je had een bestseller. En je hebt het type excuses dat zo onwaarachtig is, dat het je weg naar de uitgang versnelt: zie Kevin Spacey.

Jij hebt op de radio gezegd: ‘Ik zou uit eigen ervaring willen zeggen: veel vrouwen dringen er bij mij op aan om verkracht te worden.’ Dat is een nogal domme opmerking. Je bedoelde waarschijnlijk iets als ‘overmeesterd’, waar Thierry Baudet je alles over had kunnen vertellen, want volgens Thierry willen vrouwen overmeesterd worden. Alleen niet door Jort Kelder, maar door Thierry Baudet. Daar komen jullie samen vast uit – ik lees in de volgende roman van Thierry wel hoe.

Hoe dan ook: voor die domme opmerking hoor je excuses te maken. En dan gaat het leven volgens mij weer gewoon verder, zoals wel vaker na een domme opmerking. Maar zo simpel is het inmiddels niet meer. De hoogste waarheid is inmiddels: consequent zijn. Want als jij weg mag komen met excuses, waarom rapper Boef dan niet? Ik zag op social media veel linkse mensen zich boos maken over het feit dat Boef aan de hoogste boom werd geknoopt, terwijl Camiel Eurlings en GeenStijl volgens die mensen wegkomen met vrouwen meppen en het virtuele oproepen tot verkrachting.

Conclusie: ‘mensen van kleur’ (wat is activistenjargon toch lelijk) komen met minder weg dan ‘witte mensen’. Ik vond het een nogal merkwaardige conclusie. Eurlings lag vanaf het moment dat hij de meest ongeloofwaardige excuses sinds Kevin Spacey gaf onder vuur, en tegen GeenStijl liep vorig jaar zelfs een heuse campagne om adverteerders onder druk te zetten, net als onlangs tegen Voetbal Inside.

Op Facebook zag ik oude kennissen uit Limburg met verhalen over die ex van Eurlings, waarvan de essentie was dat dat een berekenende bitch is die erop uit was hem ten gronde te richten en dat dat nu dankzij ‘de media’ was gelukt. Volgens mij is Camiel Eurlings ten gronde gericht door Camiel Eurlings. Hij heeft het type excuses gemaakt waar je in 2018 niet meer mee wegkomt: de halfslachtige excuses van de dader die dat ene woord aan zijn ‘sorry’ vastplakt waarmee je ieder ‘sorry’ onderuit haalt: ‘maar’. Het sorry van de dader die eigenlijk vindt dat hij zelf het échte slachtoffer is. Het sorry van Eurlings, en ook van Boef.

Ik zie werkelijk niet in waarom ik consequent zou moeten zijn als het gaat over seksisme. Ik ben namelijk nóóit consequent. Van sommige mensen accepteer ik veel meer dan van anderen. Waarom? Omdat ik ze mag, of vertrouw, of geloof in hun goede intenties, en dat bij andere mensen niet doe. Waar baseer ik dat op? Geen idee. Op mensenkennis, op intuïtie. Is dat onfeilbaar? Verre van. Net als ik zelf. Precies daarom hebben we het woord ‘sorry’ uitgevonden.