'Beroepsdemonstranten met bivakmutsen zijn het failliet van het activisme'

Beste Anne Fleur Dekker,

Je bent inmiddels een van de bekendste activisten van Nederland, en omdat je tegen het kapitalisme bent en tegen de globalisering en ook tegen de G20, was je afgelopen week uiteraard in Hamburg, waar de G20 immers de toekomst van het globale kapitalisme besprak.

Voor de linkse opiniesite JOOP.nl hield je een dagboek bij, dat ik trouw las. Tegelijkertijd volgde ik het nieuws over de top en de demonstraties daartegen via de kranten, televisiejournaals en nieuwssites. Er deed zich iets merkwaardigs voor: het leek wel alsof jouw dagboek en al die televisiebeelden helemaal niets met elkaar te maken hadden. In jouw dagboeken ging het over vreedzame demonstraties, inspirerende workshops en provocerende politie. Op televisie- en YouTube-beelden zag ik gemaskerde mannen willekeurige auto’s van willekeurige inwoners van Hamburg in brand steken en lokale winkels kort en klein slaan en plunderen, in naam van de strijd tegen het kapitalisme.

Ik zat een paar jaar geleden in de wijk Friedrichshain in Oost-Berlijn op een terras toen daar een groep van enkele honderden in het zwart geklede bivakmutsen langskwam, met spandoeken met anarchisme-tekens erop. Het zag er volstrekt absurd uit: kinderen speelden in het park, mensen dronken koffie in de voorjaarszon, en opeens trok die naargeestige begrafenisstoet langs, zonder enig contact te maken met wie dan ook, zonder ook maar een flyer met een toelichting van standpunten, met alleen maar dezelfde poging tot intimidatie van de volledige omgeving die je ook ziet bij groepen hooligans of de 1% Motorcycle Clubs: de dreiging van de groepseenheid.

Ik vroeg de mensen om me heen, wel inwoners van deze wijk, of zij wisten waar deze demonstratie voor of tegen (maar ik nam aan: tegen) was. Ze hadden geen idee. Ik googelde op mijn door het kapitalisme en de globalisering mogelijk gemaakte iPhone, en vond daar een pdf met de oproep tot deze demonstratie. Het was, zo bleek, een demonstratie tegen de ‘yuppificatie’ van Oost-Berlijn. De wervende leus was: ‘Fuck yuppies’.

Ik keek nog eens om me heen op dit terras. De meeste bezoekers zou ik inschatten als behoorlijk tot zeer links. Waarschijnlijk zaten hier best wat mensen tussen die bezwaren hebben tegen de gentrificatie van hun wijk, die zich zorgen maakten over hogere huren, lokale winkeltjes die het afleggen tegen grote ketens, etcetera. Kortom, allemaal mensen die je best mee zou kunnen krijgen in een demonstratie. Maar niet met de leus ‘Fuck yuppies’. Niet tussen een paar honderd beroepsdemonstranten, gekleed in de boerka van extreem-links en met de continue dreiging van geweld, dat voor de deelnemers stiekem ook wervender lijkt dan de officiële reden van de demonstratie. Ik zag daar op dat terras, zo meen ik, in het klein het totale failliet van dit type activisme.

Jij vindt, las ik, dat de media alleen maar oog hebben voor incidenten en sensatie. Zelf vind ik het feit dat een stad in puin wordt geslagen inderdaad groter nieuws dan een workshop ‘corporate influence’. En zolang de activisten die zichzelf fatsoenlijk vinden niet afrekenen met hun extremistische geloofsgenoten, kun je workshoppen en argumenteren dat het een lieve aard is: dan zijn de zwarte rookpluimen boven Hamburg alles dat blijft hangen.