Staakt uw wild geraas!

Elke keer als ik iets kritisch over het antiracismekamp schrijf, stroomt mijn mailbox vol met verbolgen reacties van mensen die zich tot deze groep rekenen.

De teneur is vaak dezelfde: hoe haal ik het in mijn botte kop om commentaar op hen te leveren, terwijl zij de gruwelijke slachtoffers zijn van dit door en door racistische land. Ik werd ooit zelfs huisneger genoemd, een term voor iemand die zich bij de witte overheerser in slijmt, om er zelf beter van te worden.

Lees hier meer columns van Özcan Akyol

Helaas is er binnen deze activistische beweging weinig ruimte voor zelfreflectie. Wat mij bijvoorbeeld altijd aan hun werkwijze tegenstond, werd afgelopen weekend, tijdens de intocht van Sinterklaas in Maassluis, onverstoorbaar voortgezet. De grote bijeenkomst, waar veelal ouders met hun kinderen op af komen, moest worden opgeluisterd door hun aanwezigheid, in de vorm van een stil en vreedzaam protest. Het verleden heeft echter bewezen dat deze demonstraties nooit zonder slag of stoot verlopen – letterlijk. Als het niet de politie is die met overdreven machtsvertoon orde op zaken wil stellen, dan komt het wel tot een confrontatie met hersenloze beroepsracisten. Een voorbeeld: de nazi’s van de Nederlandse Volks-Unie.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Lees verder

Benieuwd naar de complete column van onze Özcan Akyol? Je vindt ‘m op Blendle en in editie 46 van Nieuwe Revu, die nu in de winkels ligt.