'Als het dirty moet, dan maar dirty!'

Door de bondscoach te boycotten raakte topschermer Bas Verwijlen de financiële steun van de bond kwijt. Samen met zijn nieuwe trainer, vader Roel, gaat hij op jacht naar goud in Rio. Nieuwe Revu kruist de degens met de olympiër. "Als ik in Rio mijn beste schermen kan laten zien, zijn er maar heel weinig mensen die mij kunnen verslaan."

Tekst: Boudewijn Geels / Fotografie: Gerard Wessel

Het irritantst is het als Bas Verwijlen (32) helemaal niets doet. Door het fijne gaas van je masker zie je hem roerloos stilstaan, zijn degen gericht op jouw middenrif. Zijn ogen zie je niet, maar je weet dat hij zo gaat aanvallen. Eén of twee bliksemsnelle bewegingen en je hebt, als ongeoefende verslaggever, wéér een punt tegen.

Zelf in de aanval deze keer dus maar.

Lees ook: Yuri van Gelder naar huis getrapt, zo reageren andere sporters en betrokkenen

Zo hopeloos traag is de journalist, die regelmatig de boksschool bezoekt, nu ook weer niet. En zijn degen is net zo lang als die van Verwijlen: 1,10 meter. Dus bám, vol erin. Net als in de film. Kort gekletter van degens op elkaar. Tik op de gehandschoende hand: af. ‘Terug naar de blauwe lijn,’ zegt Verwijlen gebiedend. ‘En opnieuw!’

Prik in de buik: weer af. En weer (knie). En weer (borst). En weer (vernederend: de rug).

Schermen is nauwelijks een kijksport, weet de verslaggever nu. Het gaat gewoon te snel. Zeker als Verwijlen voluit gaat.

En vandaag, dinsdag 9 augustus, gáát de voormalige nummer één van de wereld - nu staat hij achtste - voluit. Hij kan er na de eerste ronde uit liggen, want elk verlies is meteen fataal. Maar hij kan die dag ook zomaar een medaille halen, tot goud aan toe. In zijn bovenkamer moet het goed zitten. Nu wel. Dat is de crux. ‘Als ik in Rio mijn beste schermen kan laten zien, zijn er maar heel weinig mensen die mij kunnen verslaan.’

Verwijlen kijkt geruststellend zelfverzekerd terwijl hij dat zegt.

Medaille ophalen

Veel Nederlanders zullen niet speciaal naar 9 augustus toeleven, want er schermen in dit land maar 3000 mensen. Ter vergelijking: in Frankrijk zijn er provincies waar schoolkinderen niet gymmen maar schermen, zegt Verwijlen. ‘Daar heb ik meegemaakt dat het halve dorp uitliep om mij te zien trainen.’

Een aansprekende prestatie neerzetten helpt in Nederland behoorlijk qua bekendheid. Op de Olympische Spelen van Londen in 2012 had Verwijlen hoger moeten eindigen dan de dertiende plaats, weet hij zelf. ‘Maar ik heb ervan geleerd.’ Wat dan zoal? ‘Nou, niet vooraf de indruk wekken dat je wel even een medaille gaat ophalen.’

Voor Londen had hij tegen journalisten gezegd: ‘Ik ga voor een medaille.’ En dus niet: ‘Ik ga daar een medaille ophalen.’ Maar zo werd die eerste uitspraak wel uitgelegd. En dus was de teleurstelling in Nederland groot toen Verwijlen, die dat jaar eerste op de wereldranglijst had gestaan, bezweek onder de druk die hij vooral zichzelf had opgelegd. Nu is hij vier jaar ouder en ervarener en stelt hij nuchter vast dat het ‘altijd fifty-fifty’ is tegen de huidige wereldkampioen, de Hongaar Géza Imre (41).

Lees de complete reportage op BLENDLE

https://www.youtube.com/watch?v=99YGyqbzzHw