Engelen met humor

Beste Sylvana Simons,

Nee nee, niet over DENK. Niet over Zwarte Piet. Over iets anders, dat ik in al het voorgaande tumult compleet vergeten was. Je bent ook nog gasthoofdredacteur van het blad ParaVisie. Ik besloot het eens te kopen.

Alleen de aanschaf was al bijzonder: voor het eerst sinds ik als lagere scholier een pornoblaadje afrekende, voelde ik bij de kassa schaamte. Hoe zou dat komen? Omdat ik een blad af te stond te rekenen waarop jij me op de cover toevertrouwde dat God in jou woont? Ik wist na enkele pagina’s van ParaVisie wel wat de redactie van het blad daarop zou antwoorden: nee, omdat ik in een vorig leven dingen heb meegemaakt waar ik me nu, eeuwen later en vele verschijningsvormen verder, nog steeds voor schaam. Wat te doen? Op problemen als deze bleek dat blad verrassend praktische antwoorden te hebben, als je tenminste bereid bent je gezond verstand even op te schorten.

Zo kwam ik een spread tegen met tips voor kinderen over hoe om te gaan met engelen. Éngelen, ja, ik verzin het niet: dat deed de redactie van ParaVisie al voor me. De tip ‘een douche van engelenlicht nemen’ luidt als volgt: ‘1. Ga onder de douche staan. 2. Geniet van het water dat over je stroomt. 3. Vraag de engelen vervolgens om een lichtdouche.’ Dat was het: het kind kan de was doen. Of niét natuurlijk, maar dan kan het de engelen vast ook vragen om de was.

Lees ook: Witte haat was nog nooit zo lelijk

Het meest fascinerende aan het blad onder jouw hoofdredacteurschap is de combinatie van twee op zichzelf al ondraaglijke werelden: die van de zelfverklaarde BN’er, wentelend in een cocon van gespeeld nonchalante ijdelheid en de meest lege irrationaliteit die een zoektocht naar zingeving kan opleveren. Je schrijft ook over een ‘verwen-moment voor BN’ers’. Het zal mijn dirty mind zijn, maar ik had heel andere beelden bij dat moment dan wat het bleek te zijn: ‘Tijdens dit event in een van de chicste hotels van onze hoofdstad worden social influencers uitgenodigd om kennis te maken met allerlei merken die ons verwennen met sieraden en het nieuwste op beautygebied, in de hoop dat we onze volgers enthousiast over hun producten zullen laten weten.’ Ik vroeg me af in welk universum dit iets met spiritualiteit te maken heeft, maar toen bleek dat de organisatoren van dit verwenevenement daar nu ook geld in zien. Of zoals ze dat in hun beste Nederlands aan jou vertellen in ParaVisie: ze hebben een online guide to a better you opgezet, voor de stylish &sustainable do-gooder. Echt, als ik ooit iemand tegenkom die zo praat, vraag ik de engelen om een contactverbod.

Het hilarische hoogtepunt van het blad bleek de bijdrage van een reïncarnatietherapeut. Ze heeft op tv gezien dat Sylvana ‘het regelmatig opneemt voor mensen met een donkere huidskleur’. Zelf heeft ze daar niet zo veel mee, huidskleuren. Een vriend van haar is namelijk nu blank, maar in een vorig leven was deze Tim een zwarte slaaf, zegt hij zelf. ‘Een neger. Ik had een prachtige, donkerzwarte en glimmende huid. Was gespierd, groot en krachtig. En toch was ik ongelukkig, het was geen fijn leven.’ Zo. Even alle clichés over zwarte mensen op een rij, maar door iemand die je het nooit kan verwijten: hij was namelijk zelf ooit zwart. En nog steeds een beetje. Zo luistert Tim veel naar ‘zwarte blues- en soulmuziek, daar wordt hij blij en vrolijk van’. Want zo zijn negers: als je ze met een zweep slaat, zijn ze ongelukkig, maar als je dan weer een liedje laat horen, worden ze hartstikke blij. De ironie ten top dat uitgerekend jij hoofdredacteur bent van dit soort spiritueel kolonialisme. Humor hebben ze dus toch wel, die engelen.

Leon Verdonschot