Columnist Bart Nijman vindt dat Klaas Dijkhoff is wat er gebeurt als je te lang een land bestuurt. Het begint losjes liberaal en je eindigt als het poenerige poppetje uit het Monopoly-spel, met een verwaterde moraal.

Columnist Bart Nijman denkt dat de juiste dosis boosheid – zoals gebundeld in Ongehoord Nederland – best eens genoeg zou kunnen zijn om Fort Policor te heroveren op de vetbetaalde lamlendigheid van de lankmoedigen.

Columnist Bart Nijman zag het samengebalde gif vanaf de tribune met een lelijke lob middenin het maatschappelijke speelveld terechtkomen.

Columnist Bart Nijman zag opgestroopte pofmouwen die bolden boven ongeschminkte onderarmen. Klaas leek de kille somberheid van de situatie niets te deren. Narrig geronk rommelde uit het vooronder van de trekker.

Columnist Bart Nijman capietuleert: hij hield het lang vol in de voorste loopgraven van de zwartepietendiscussie, maar dit jaar staat hij aan de zijlijn.

Columnist Bart Nijman vindt dat Rutte het nooit echt zwaar heeft gehad in de Kamer. Soms lijkt het wel of de premier de enige is die tien jaar VVD-beleid ongeschonden heeft doorstaan.

Columnist Bart Nijman beschouwt een kwart eeuw onafgebroken verbinding met de hele wereld, en ziet dat de belofte van tomeloze vrijheid soms lijkt om te slaan naar de wraak van de bekrompenheid.

Columnist Bart Nijman voelt dat het boerenprotest een voldoening bij hem aanwakkert, omdat het appelleert aan een chronisch chagrijn over een arrogante bestuurselite.