/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Frevu%2F2%2F2017%2F01%2Fmarokkaanse2.jpg)
‘In de Koran wordt duidelijk omschreven wat de waarde van een vrouw is, en die is vele malen groter dan de gemiddelde Arabische man en westerse wereld denkt.’ Sanae Orchi portretteert drie jonge, Marokkaanse vrouwen die het in Nederland zwaar hebben met hun rol in de westerse samenleving. Ze gaan gebukt onder verwachtingen van hun familie en worstelen met hun seksualiteit. ‘Als hij overliep van geilheid gingen we de slaapkamer in. Op mijn rug, benen wijd en geduldig blijven zodat hij zijn ding kon doen. Seks vond ik maar vies.’
Fotografie Gerard Wessel
Farida (24): 'Ik denk dat mijn moeder wanhopig doorging met baren tot ze eindelijk een meisje kreeg. Ik ben de jongste van het gezin en rijk aan broers. Natuurlijk was ik als enig meisje het prinsesje van mijn vader. Hij overleed toen ik 20 was, daarna werd alles e?e?n grote puinhoop. Niet alleen ik had erg veel moeite met het verwerken van zijn dood, mijn oudste broer Wael leek er het meest onder te lijden. Hij had zich drie weken volledig in zichzelf gekeerd en sprak geen woord. In de nacht werd ik geregeld wakker door zijn hartverscheurende geschreeuw als hij weer een nachtmerrie had. Hij beloofde mijn pa aan zijn sterfbed voor ons te zorgen en nam naast zijn rol als broer ook de vaderrol op zich.’
‘Aan de opvoeding die ik kreeg, schortte niks. Tot mijn broer Wael het stokje overnam. Het voelde alsof er na jaren van democratie ineens een dictator aan de macht kwam. Ik kreeg een soort meldplicht. Na school direct naar huis. Mijn kledingstijl moest aangepast worden, want de stukken in mijn garderobe waren te kort, te strak of te bloot. Mijn bijbaan moest ik opzeggen. Voor geld hoefde ik niet te werken, dat zou hij me elke maand geven. “Blijf maar thuis, als vrouw is een thuisfront en kinderen je eindbestemming, dus ontwikkel je maar op dat gebied.” Ge?e?n jongens, zei hij.'