Jonathan Ursem: ''Nog even, en ik wil de elite terug''

Marcel van Roosmalen zit wekelijks op de eerste rang van het politieke circus, als hij voor Nieuwe Revu de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen volgt. Hoe die Kamer, laat staan het kabinet, er na de verkiezingen op 15 maart uit komt te zien, is zeer de vraag. Het circus lijkt er een hoop clowns bij te krijgen.

Na hun geslaagde burgerinitiatief om een raadplegend referendum over het associatieverdrag met Oekraïne af te dwingen, gaat GeenPeil de politiek in. Ook dat nog; na Thierry Baudet (Forum voor Democratie) en Jan Roos (VoorNederland), wil nu ook een derde kopstuk van het nee-kamp naar Den Haag: Jan Dijkgraaf, namens ‘democratisch initiatief’ GeenPeil. Je zou haast gaan terugverlangen naar die goede oude tijd waarin de kloof tussen burger en politiek nog zo lekker groot was. Nog even, en ik wil de elite terug. ‘Iedere Twitterhooligan begint tegenwoordig zijn eigen partij,’ merkt Özcan Akyol in zijn column op pagina 18 op. ‘Een bende deerniswekkende stoethaspels’, noemt hij ze, ‘types met rabiate meninkjes en een onverstoorbaar patent op dezelfde waarheid’. De nieuwe politiek correcte stem – rechtse roeptoeters zijn tegenwoordig de norm, kijk maar eens op Twitter – is hard op weg om Den Haag te veroveren.

Dat het referendum-trio niet gezamenlijk maar afzonderlijk van elkaar de politiek in wil, is het startschot van de vierjaarlijkse roep om het verhogen van de kiesdrempel. Een regering van twee of drie partijen is volgens de laatste peiling van Maurice de Hond onmogelijk; voor een meerderheidscoalitie zijn minimaal vier partijen nodig. Vijf zelfs als de PVV van de rest niet mag meeregeren, ook al wordt de partij van Wilders volgens De Hond ruimschoots de grootste. Dat wordt dus een formatie from hell, maar het wordt vast lachen, met zoveel clowns.