‘En dan verschijnen de blauwe letters. Die blauwe letters. De mooiste blauwe letters ooit. VICTORY’

Voor de eerste keer in zijn leven krijgt James Worthy een geslachtsdeel via WhatsApp opgestuurd. Het blijkt z'n eigen jongeheer. 'Zie het als een soort souvenir. Zo eentje die je op een vliegveld koopt. Een sleutelhanger of een mok.'

Toen hij 'm schreef, dacht James Worthy dat zijn boek een daverend succes zou worden. Achteraf bleek hij echter iets te optimistisch. 'Ik overgiet mijn romans met spiritus en gooi een doosje lucifers naar mijn zoon.'

‘Mijn adem ruikt naar stinkdierzaad. Mijn adem ruikt naar een strontvlieg die het alfabet boert. Ik ben een monster’

‘Ik ben zijn vriend niet. En dat weet ik ook wel, maar in bepaalde buurten moet je gewoonweg broer, gabber, vriend of man achter een zin plakken’

‘Ik heb werkelijk waar alle tijd om met mijn oude buurman te klaverjassen, maar zes keer per dag vind ik een beetje te vaak’

‘Ik kom uit een familie van handige mannen. Ik voelde me nooit sterk genoeg om een kwast of een zaag of een kruiwagen op te pakken’

2020 was een jaar vol tegenslagen voor James Worthy, dus dit jaar maakte hij een afspraak met zichzelf: niets meer verliezen. Het resultaat? 'Ik was een niemand. Ik nam geen risico’s en ik had geen tekst. Ik was nietszeggend en allesvermijdend.'