-
Column‘Ik voel aan alles dat ik hem kan pakken en ga pakken’
Toen de telefoon van James Worthy midden op straat werd gejat, besloot hij direct in de achtervolging te gaan. 'Dit is de eerste keer in mijn leven dat ik iemand achtervolg. Mensen gaan aan de kant en vragen zich af wat er aan de hand is.'
-
Column‘Mijn hielen branden en de slavinken van mijn vrouw zijn langzaam omhoog aan het kruipen’
Op een maandagavond, met te veel spierpijn om het veld op te gaan, besluit James Worthy toch om te gaan voetballen. 'Ook mijn hielpijnexpert zegt dat ik rust moet nemen, maar alleen al het feit dat ik twee keer per maand een hielpijnexpert bezoek, maakt mij volledig ontoerekeningsvatbaar.'
-
Column‘Daar waar geen mensen zijn, sterft niets uit’
In zijn hoofd aanschouwt James Worthy een eiland vol uitgestorven gewaande diersoorten die hard hun best doen om vooral onontdekt te blijven. 'De uitgestorven gewaande aap trekt een carnavalspak van een nog levende apensoort aan en ritst het dicht.'
-
Column‘Hij pakt het duurste luchtje van zijn vader en spuit vier keer op en om en nabij zijn gulp’
Voor de verjaardag van zijn zoontje ging James Worthy naar de kermis in Almere-Stad. Dat deed hem vooral denken aan 'de jeugd', voor wie de kermis nog echt belangrijk is. 'In die tijd denkt een jongen serieus dat hij het meisje alleen kan krijgen als zijn gulp lekker ruikt.'
-
Column'Jij en ik gaan vannacht op de Afsluitdijk verdwalen'
Verdwalen op de Afsluitdijk is lastig, je kan immers maar twee kanten op. Maar het is niet onmogelijk, zo ontdekte James Worthy na negen biertjes. 'Mensen kunnen ook verdrinken in ondiep water. En verdwalen is wat dat betreft gewoon verdrinken in ruimte.'
-
Column'Ik ben een routinier, de Mick Jagger van het stotteren'
Eens in de zoveel tijd krijgt James Worthy e-mails van jonge stotteraars. Stuk voor stuk prachtige berichten, waarvan er eens in de zoveel tijd één echt uitspringt. 'Zijn ouders wilden een taalwonder van hem maken, maar hij werd een stotteraar'